Vaderdag.. het is weer zover, net zoals elk jaar. Na afgelopen jaar geen post gepubliceerd rond deze tijd, dacht ik het wordt eens tijd. Dit is een blog post, aan al mijn vaders. Een eerbetoon aan hen allemaal. Je afvragen waarom al mijn vaders zeg. Sinds met het hebben van 2 moeders, meerdere vaders hebben is een apart verhaal is. Naast mijn biologische vader heb ik nooit een ander soort fysieke opvoed vader gehad in mijn leven. Naast mijn biologische vader heb ik ook nog mijn fantasie vader en mijn voorvaders die mij bijstaan in mijn leven. Voor mijn fantasie vader, bedankt dat je aan mijn zijde staat al heel mijn leven lang. Dat je trots op mij bent, mij een goed gevoel geeft als het leven tegen zit. Dat je de mannelijke figuur in mijn hoofd bent geweest die mij heeft geholpen om uit mijn schelp te kruipen en te accepteren wie ik echt ben. En ook al ben je niet meer zoveel aanwezig, sinds ik je niet meer echt langer nodig heb, ik weet dat je er altijd voor mij zal zijn. Heel erg bedankt daarvoor. Dan nu een eerbetoon aan mijn voorvaders. De mannen die achter mij staan in mijn lijn. Geen van hen, naast mijn opa aan mijn moederskant, heb ik ooit ontmoet. Maar ze maken uit van mijn bestaan. Zonder de keuzes die zij samen met hun partners gemaakt hebben, was ik hier helemaal niet geweest. Als een van hen niet had besloten om voor kinderen te kiezen dan was voor mij geen bestaan. En al had ik het dan niet geweten, ik ben blij dat ik hier ben. Door jullie ben ik gekomen waar ik vandaag de dag sta. Mijn opa, de enige aan mijn biologische moederskant, voor hem heb ik een persoonlijke boodschap. Lieve opa, zoals ik al vaak heb gezegd, jij hebt mij laten zien hoe je van iemand kan houden. Hoe een man zich gedragen moet. Toen ik hem voor het eerst naast mijn vader zag staan was de cirkel rond. Twee van de belangrijke mannen in mijn leven hebben elkaar ontmoet. De man die de eerste 16 jaar van mijn leven mijn enige vader was, en de man die daadwerkelijk mijn biologische vader is. Lieve opa, jij was er het eerst, dat weet je he? Ik hou zielsveel van je, en ik ben hartstikke blij met je. Pap, mijn vader, ja ik zo refereer ik naar je, ook al vind ik het nog moeilijk om het in je gezicht te zeggen, maar ja ik heb het over app ook al een aantal keer gedaan een tijd geleden, en je leekt het niet erg vinden. Misschien is het ook een kleine inside joke om met het hele donor conceptie te zelf spotten, want ''oh straks raakt een donorkind wel door de war daardoor.'' hoor ik de fertiliteit industrie en ouders al zeggen. Ik denk dat ik het ook doe om gewoonweg mijn leven te normaliseren. Ik ken je inmiddels al meer dan 4 jaar, sinds maart 2017, in deze tijd ben je een onderdeel van mijn leven gebleven. Ik heb nog nooit vadersdag met je gespendeerd en dat realiseerde ik mij van de week. Maar voor het eerst spenderen we samen met mijn halfbroer bij jou deze dag, heel onverwachts. Bedankt voor de genen, en bedankt dat je gewoonweg altijd je authentieke zelf bent. En zoals ik vaker zeg, op naar een toekomst met leuke dingen in het vooruitzicht.
Comentários