Missing Side
Het verhaal van een donorkind
By Joëlle de Boer
Volg mij zeker ook op al mijn sociale media
ABOUT ME
​Ik Joëlle Domenica ben geboren op 5 oktober 2000. Mijn 2 moeders waren op een roze wolk met hun kleine prinses.
Na eerst een paar jaar aandacht aan mij te hebben besteed en ik naar de kleuterschool ging kwam er in 2003 een zusje bij.
Ik heb altijd al geweten dat ik een donorkind ben.Het laatste verhaaltje wat ik mij kan herinneren van toen ik 6 was dat we in de keuken stonden en dat mijn moeders vertelden over dat ze zaad hadden gekocht bij een zaadbank.
Toen ik een 10 jaar was had ik van mijn verjaardag's met een beetje hulp voor het eerst een laptop gekocht.
Toen kwam ik door te googlen op donorkind op een pagina waar ik alle rechten van mij als donorkind vond.
Ik las dat ik als kind van een B-donor mijn donor mocht ontmoeten als ik 16 jaar was.
En dat als ik 12 jaar was ik een donorpaspoort mocht aan vragen met sociale en fysieke gegevens.
De eerste keer toen ik naar het AMC was gegaan heb ik 1 van de zusters ontmoet die mijn moeder destijds geïnsemineerd heeft. Zij zou voor mij mijn donorpaspoort opzoeken en opsturen. Nadat het er na een jaar niets was gekomen zijn we terug gegaan naar het ziekenhuis en zijn we toen wel doorgestuurd naar de afdeling van donorpaspoorten. Helaas stond mijn donorpaspoort niet bovengrond maar in de kelder. Ze zouden hem opsturen en het donorpaspoort was na 2 weken bij ons thuis.
​
​In 2016 stuurden ik een mail naar het AMC om te vragen of ze meer informatie hadden over mijn donor vader en ik dacht ik doe eens gek ik vraag hoeveel zwangerschappen er bekend zijn onder het donornummer van mijn donor E19. Dit gebeurden toen ik een email kreeg.Ik zat in de klas en keek even stiekem even op mijn mobiel want ik zag dat ik een email terug had gekregen van het AMC. Het AMC kon mij vertellen dat er 19 zwangerschappen in dit ziekenhuis waren verwekt met het sperma van mijn donor vader zonder daar van wetende wat de afloop is. (Bijvoorbeeld miskraam, tweeling etc.) Ik was in shock.
"Ik wilde altijd halfbroers en zussen hebben.
Ik dacht dat de kans er niet meer was nadat ik mijn donorpaspoort zag."
- Joëlle
"Ik zat in de klas toen ik de e-mail las. Er waren 19 zwangerschappen met zijn sperma''
- Joëlle
Ik heb mijn ouders vaak genoeg als kind gevraagd of ik nog half broers en zussen kon hebben via mijn donor vader. Zij dachten van niet omdat de donor op hun was afgestemd werd mij altijd vertelt. Mijn hoop was altijd nog geweest dat mijn donor vader zelf nog kinderen had gekregen maar in het donorpaspoort wat hij in 2003 had ingevuld stond dat hij op het moment geen vrouw of kinderen had en dat dat volgens hem niet meer zou veranderen. Maar nu weet ik dus dat via zijn sperma 19 zwangerschappen zijn geweest via het ziekenhuis waarvan mijn zusje en ik er 2 zijn.
Dus het kan nog zijn dat ik meer of minder dan 17 halfbroers en zussen heb rond lopen. Het kan meer zijn als er tweelingen zijn of minder als er miskramen zijn. Ik ben nu ervan op de hoogte dat er 10 zwangerschappen van donor E19 gelukt zijn en dat er 11 kinderen in totaal dezelfde donor hebben. De andere van donor E19 hebben zich nog niet gemeld. Dat zijn nog minstens 9 halfbroers en halfzussen. Dat is nog pas alleen bij het AMC, want mijn donor heeft ook wensmoeders geholpen via een wensmoeder website. Waar nog eens 13 kinderen zijn uitgekomen. Dat betekend dat ik de 6e oudste ben als halfzus (met 4 oudere halfbroers en 1 halfzus) van minstens 32 halfbroers en zussen ben. How crazy is that?!
De relatie met mijn donorvader.
De eerste ontmoeting die ik mijn donorvader was op 1 maart 2017. Nadat we onze eerste ontmoeting met mijn zusje en later mijn ouders er bij.
We hebben we met elkaar gepraat en we hadden contactgegevens uitgewisseld. Hij laat mij de koers voeren. Ik kan aangeven wat ik wil en hij wil mij graag leren kennen en ik hem. Ik doe het rustig aan. Ik heb school en ook mijn eigen leven waar ik hem zeker niet in kwijt wil.
Moet er alleen nog achter komen waar ik hem wil plaatsen. Ik heb sinds ik mijn donorvader ontmoet heb mezelf beter leren kennen.
En weet zijn (mijn) hele familie stamboom nu al heel ver. Ik heb sinds tijden een mannelijk figuur waar ik trots op ben en naar op kijk.
Waar hoop ik op na mijn ontmoeting met halfbroers en zussen?
Halfbroers en halfzussen is een ander verhaal. Vroeger als kind leek het mij altijd leuk zo'n groot gezin met broers en zussen als bij ''little house on the prairie'' te hebben. Gauw realiseerde ik mij dat dit een sprookje, een fantasie uit film toen ik er voor eerst achterkwam dat ik halfbroers en halfzussen heb. Maar ik vind het fijn herkenning te vinden bij halfbroers en zussen, dat vind ik heel fijn.
Hoe wij elkaars leven gaan aanvullen beslissen we samen. Voor eventuele halfbroers en zussen jullie zijn welkom bij mij. Op dit moment ben ik een relatie aan het opbouwen met een aantal van mijn halfbroers en halfzussen. We proberen elkaar een aantal keer per jaar te zien omdat we dat zelf heel erg leuk vinden. Met sommige vier ik verjaardagen samen. Maar meestal proberen we er gezellig op uit te gaan of te gamen als we samen zijn. Meer dan helft van mijn halfbroers en halfzussen heb ik nog nooit ontmoet. Met andere heb ik alleen contact via socialmedia op het moment. De één zie ik vaker dan een ander maar dat maakt ons contact niet minder leuk.
Sommige besluiten om contact af te houden (voor nu). Dat is ook goed.
Ze weten dat we er als groep altijd voor ze zullen zijn om terug te keren en elkaar weer te zien en te onmoeten.