Maandag, 14 januari 2013, Wie zal mijn vader zijn? (12 jaar oud)
Wie zal mijn vader zijn? Ik heb geen idee. Ik denk hele dag over wie zal hij nou zijn. Misschien werkt hij wel bij de politie en vangt hij alle boeven. Of hij is misschien miljonair en woont hij in een villa.
Maar wie zal mijn vader zijn. Ik heb geen idee. Wie zal hij nou zijn. Ik wil het zo graag weten. Ik wil het zo graag weten.
Maar misschien is hij wel de baas van hele grote stad. Of heeft zelfs kinderen dat is pas een stap.
Misschien zingt hij wel elke dag. Of schrijft zelf teksten. Maar dat weet ik niet. Maar dat weet ik niet
Maar wie zou mijn vader zijn Ik heb geen idee. Wie zal hij nou zijn. Ik wil het zo graag weten. Ik wil het zo graag weten.
Ik kan mezelf wel herinneren dat ik in mijn gedachten veel bezig was met mijn vader. Ik heb eerder weleens teksten teruggevonden maar deze verast mij wel. Een liedje die ik schreef toen ik 12 jaar oud was. Ik had op dat moment geloof ik nog niet mijn donorpaspoort ontvangen. Ik wist helemaal niets van mijn vader. Of nou ja het enige wat ik wist was dat hij bruine ogen en blond haar zal moeten hebben. Vanwege hoe mijn zusje en ik er uitzien. Ik dacht elke avond voor het slapen gaan op een bepaalde manier aan hem. Biddend naar het universum dat ze mijn vader niet van mij gingen afpakken voor dat ik hem ontmoet had. Ik beloofde dat ik goed ging doen in mijn leven. Als ze mij maar een kans om mijn vader te leren kennen zouden geven. Zoals je hier boven las dacht ik er weleens aan wat voor dingen hij deed qua werk en hoe hij op dat moment in het leven stond. Ik vroeg mezelf weleens af of hij weleens aan mij dacht en of ik hem weleens tegen was gekomen gewoon op straat of in de stad. Was hij dichtbij of heel ver weg? Als ik op dat moment had geweten hoe dichtbij hij wel niet was geweest dan had mijn jongere zelf waarschijnlijk wel in de bus en trein gesprongen en op zijn deur had geklopt. Dag paps, ik ben één van je donorkinderen. Hoi! Ik wil graag geloven dat mijn vader mij dan had binnengelaten. Afvragend eerst wel hoe ik achter zijn adres zal zijn gekomen maar dan later zouden we lekker zitten te praten. Tot hij zichzelf zal gaan afvragen hoe ik als 12 jarige naar huis zal geraken. Wisten mijn ouders dat ik bij hem was in de grote stad? Dat vraag ik mezelf ook wel af. Is mijn fantasie vader net zoals mijn echte vader? Het antwoord is nee. Mijn fantasie vader kan ik kneden naar mijn eigen zin. Een schrijver, werkend bij de politie, een zanger. of een miljonair. En ook nog zoveel meer. Ik denk dat ik mijn fantasie vader heb gecreëerd toen ik jong was als doel om de plek van mijn vader in te nemen in mijn leven. Om het gemis minder te maken in mijn hoofd en hart. Jullie vragen je vast af hoe je iets kan missen wat nooit in je leven is geweest. Zie het als dit metafoor. Als kind heb je 3 geboorte knuffels. Voor je geboorte verliezen je ouders er 1 in huis. Het leven gaat verder en je ouders vertellen je over je knuffels en dat ze er 1 ooit verloren zijn. Misschien vinden jullie hem op een dag terug. De kans is groot dat jullie hem ooit gaan vonden maar jullie hebben er nooit de tijd voor genomen om te zoeken. Je ouders zeggen dat het later komt als je iets ouder bent. Mijn ouders wisten dat ik later mijn vader mocht gaan ontmoeten. Maar dat toen ik het de eerste keer aan hen vroeg wanneer dat zal zijn dat ik minstens nog bijna een decennium moest wachten tot ik de kans kreeg om hem te gaan ontmoeten. Ik geloof dat DNA een geheugen heeft. We hebben gevoelens bij bijvoorbeeld plaatsen en eten. Soms ook een gevoel alsof je het al gegeten hebt of ergens bent geweest. Ik heb het gevoel dat ik daardoor altijd al verbonden ben geweest met mijn vader. Mijn vader is dan wel niet hetzelfde als mijn fantasie vader maar is veel leuker dan hem. Hij is iemand die ik door de bijna 4 jaar dat ik hem ken best wel goed heb leren kennen denk ik. Ook al komt hij weleens met verassingen met dingen die ik niet van hem wist. Hij is een grote aanwinst aan mijn leven. En ik hoop ook ik aan die van hem.