Ik zat eens na te denken over een concept wat ik ooit gezien heb. Het is een theorie die in de jaren 80 terwijl er een experiment werd uitgevoerd genaamd small world. Door een netwerk, met maximaal vijf tussenschakels, is een ieder op aarde met elkaar verbonden Six degrees of separation (letterlijk "zes graden van verwijdering") is de hypothese dat iedere levende persoon op aarde maximaal zes stappen van elke andere persoon verwijderd is in de graaf van persoonlijke kennis: om van de ene persoon naar de andere te komen, zijn nooit meer dan vijf tussenpersonen nodig. Er is divers onderzoek gedaan om deze hypothese empirisch of theoretisch te onderbouwen.
Deze theorie kan ik bevestigen op meerdere gronden. Ik kan bijvoorbeeld in 1 hand schudt komen bij mijn oude groep 7 & 8 juf komen sinds zij samen met mijn neef in de klas heeft gezeten vroeger toen ze nog jong waren. En zo heb ik nog wel 2 manieren vertellen hoe ik in een aantal handschutten bij iemand kan komen.
De eerste kwam ik achter een aantal jaar geleden toen ik mijn eerste halfbroers had leren kennen. Ik zit in een community facebookgroep voor donorkinderen, en in die groep zit een donorkind die bevriend is met de moeder van mijn halfbroers. Wat betekent dat ik in 2 handen schudden al bij mijn halfbroers kan komen. Hoe klein is Nederland wel niet.
Dan heb ik nog zo een hand schudt theorie die jullie zal verbazen. Sinds kort heb ik contact met een oudere halfzus. Voordat ze mij toevoegde op Facebook zag ik al dat ze een vriendin had die bevriend op Facebook samen met mijn buurmeisje. Later zijn we er achter gekomen ook al wonen wij zo ongeveer 45 kilometer bij elkaar vandaan, haar beste vriendin uit dezelfde buurt waar zij vandaan komt kent mijn buurmeisje. Ik kan gewoon in 2 handen schudden bij mijn halfzus komen. Deze theorie maakt Nederland nog kleiner.
Deze theorie Six degrees of separation laat mij de volgende vraag stellen: ''Zal deze theorie ook lukken bij de 9 halfbroers en halfzussen die op dit moment nog bij ons onbekend zijn?'' Dat zal betekenen dat ons optie tot het hebben van contact eigenlijk veel kleiner zal moeten zijn. Dat als mensen dit blogartikel zouden delen. En hun vrienden het zouden delen en daarvan ook weer vrienden het zouden delen het mogelijk zal moeten zijn om dit bericht bij een onbekende halfbroer of halfzus van mij onder de ogen te krijgen.
Dat is toch weer wat geks vind ik. Dat Nederland en de wereld allebei zo klein zijn als je er op een bepaalde manier naar kijkt. En zo voelt het ook. Ik kan elke dag zonder dat ik het weet in contact komen met iemand die de schakel is tot het mogelijk kunnen ontmoeten van mijn halfbroers en halfzussen. Wat is het leven van een donorkind toch als het zijn van een science experiment. Wachtend op het resultaat wat er uit komt.