Het hebben van broers en zussen is niet altijd makkelijk laat staan dat je er meerdere hebt waar je toen je opgroeide niks vanaf wist. Allemaal opgegroeid in andere gezinnen met allemaal andere gebruiken en normen en waardes. Allemaal het aandacht per persoon verdeeld onder allemaal verschillende gezinnen. Kan jij het je voorstellen dat minstens 32 broers en zussen in één huis wonen? Ik helemaal niet. Want zulke gevallen hebben we zover ik weet in Nederland niet.
Als kind toen ik opgroeide wist ik niet dat ik halfbroers en halfzussen had. Ik vroeg er wel naar wat logisch is. Maar mijn moeders waren niet goed ingelicht over dat ik halfbroers en halfzussen ging hebben van dezelfde donorvader. Dus als ik er naar vroeg zeiden ze dat ik geen andere broers of zussen had naast het zusje waar ik mee opgroeide. Uiteindelijk zag ik als kind het RTL4 TV programma Wie is mijn vader?. Een programma waar donorkinderen opzoek gingen naar hun vader en halfbroers en halfzussen. Al werd mij door mijn moeders steeds vertelt dat ik geen halfbroers en halfzussen had, ik geloofde ze toch niet. Ik had een gevoel en mijn gevoel zat goed. Toen ik er zelf achter had was dat een shock voor mijn moeders. Ze hadden zonder dat ze dat wilde mij mijn hele leven voorgelogen Ik nam het ze op dat moment niet kwalijk maar ik was alleen maar blij dat mijn zusje en ik er niet alleen voor stonden. We hebben namelijk halfbroers en halfzussen die allemaal in hetzelfde schuitje zitten.
32 halfbroers en halfzussen
Het aantal schrikt een hele hoop mensen af. Een shock is het zeker als je er achter komt dat je een onderdeel bent van zo een grote groep halfbroers en halfzussen. En dat was het voor mij zeker ook. Maar voor mij is dat geleidelijk gegaan. Eerst was er de shock van het hebben van halfbroers en halfzussen en er achter komen dat inclusief mijn zusje en mij mijn vader 19 zwangerschappen had verwekt bij het AMC. Toen ik daar achterkwam had ik mezelf al voorbereid dat het er meer zouden gaan worden. Op welke manier dan ook.
Op het moment dat ik mijn vader ontmoette voor het eerst vertelde ik over wat mijn bevindingen waren qua het aantal halfbroers en halfzussen dat ik had via het AMC. Daar wist hij namelijk niet de precieze aantallen vanaf. Toen vroeg ik hem of hij op een andere manier ook donorkinderen had verwekt dan door een donor te zijn via het AMC. En dat klopte. Hij verwekte nog 13 donorkinderen via het zijn van een privé donor voor een aantal vrouwen. Elke nieuwe halfbroer of halfzus die het proces gaat om ons te leren kennen gaat door een soort van verwerkingsproces. Het is namelijk niet niks.
De soorten relaties met mijn halfbroers en halfzussen De relaties die ik met mijn halfbroers en halfzussen heb zijn allemaal anders. Dat kan je wel bedenken als er een leeftijdspan van 5 tot 21 jaar is op het moment. En het is ook gewoon menselijk. Mijn grootste wens is nog steeds dat ik ze allemaal op een dag ontmoet en dat ik ze allemaal in een ruimte bij elkaar kan krijgen. Want dan zal pas echt de cirkel rond zijn. Ik heb het meeste contact met mijn oudere halfbroers en halfzussen en ook met een aantal jongere halfbroers en halfzussen. Sommige volgen elkaar alleen op social media en spreken elkaar eigenlijk nooit maar volgen elkaar op social media om op de hoogte te blijven. En andere sommige zijn erg close of leren kennen pas net kennen.
Als ik op de vraag: “Hoe is het om halfbroers en halfzussen te leren kennen die dezelfde donorvader delen?” zal moeten antwoorden is het niet in één woord te beschrijven. Ik heb door het leren kennen van mijn halfbroers en halfzussen geleerd wat het woord familie voor mij betekend. Dat het namelijk een niet 1 ding is maar zoveel meer. Het is een concept maar ook een gevoel en een band met verschillende levels. 32 halfbroers en halfzussen is iets wat een ieder zelf op zich in moet laten werken. De vraag is dan aan een ieder van ons of je met elkaar contact wilt. In mijn groep van halfbroers en halfzussen is het concept van contact voor een hoop nog erg nieuw. Wat moet je daar nu mee? Voor mij is het een grote aanvulling op mijn leven. Ik heb niet een hoop familie die van mijn generatie is. Voor mij is het een fijn gevoel dat mijn zusje en ik niet alleen achterblijven en dat we eigenlijk een beste leuke familie hebben overgehouden aan de halfbroers en halfzussen. Het contact met degene die dat willen is voor mij heel waardevol. Er zijn halfbroers en halfzussen die (nog) geen contact willen of degene die het contact afbreken. Ik vond dat eerst eerst erg moeilijk. Nu vind ik het minder moeilijk maar wel jammer als het gebeurd. Ik probeer het te accepteren en als het universum het ons gunt dan komen we ooit wel een keer weer in elkaars leven.