Een match met je broer is niet zo leuk als je denkt

Als een jongvolwassenen uit de 21ste eeuw was ik net niet geboren met een telefoon in mijn hand. Het begon met een Nokia-telefoon waar mee ik kon bellen en sms'en, en zelfs foto's maken. Die nam ik mee als ik ging buitenspelen, dit zodat ik gebeld kon worden als ik naar huis moest om te eten.

Inmiddels ben ik 6 telefoons verder, op elke telefoon met internet heeft wel een datingapp gezeten. Van Hot or Not voor pubers, tot apps zoals Tinder en Happn ben ik te vinden geweest tot ik 1,5 jaar geleden een relatie kreeg. Voordat ik een relatie had las ik een artikel waarin een groep Nederlandse donorkinderen op datingapps elkaar waren tegengekomen en via daar ook onbekende halfbroers en halfzussen hebben geïdentificeerd.

Hoe sommige donorkinderen weleens hun halfbroer of halfzus hadden geswipet. Dat bracht iets in mijn gedachten: zou ik dat zelf ook gedaan hebben? Met de meerderheid van mijn broers en zussen die tot nu toe rond mijn leeftijd zijn, wie weet.

Ik weet nog goed, een jaar geleden toen mijn halfzus en ik gingen samenwonen en we waren beide actief waren op meerdere datingapps. Ik was gematcht aan een jongen op Breeze, hij zag er leuk uit. Maar toen ik langer naar hem keek, dacht ik: wat lijkt hij op mijn broers, zal hij mijn halfbroer zijn? Ik liet niet veel later deze gedachte los, ik heb gelukkig een relatie waarvan ik zeker ben dat hij niet mijn halfbroer is, maar ik vraag mij nog steeds af of ik nooit eerder langs een broer of zus ben gelopen zonder het te weten...