Een geheim. Iets dat verborgen moet worden gehouden en niet mag worden door verteld. Een familiegeheim is alleen bij een gedeelte van de familie bekend. Soms is een familiegeheim zo duister dat zelfs de familie niet precies weet hoe het zit...
Het zijn van een donorkind wordt vandaag de dag nog steeds door mensen in een hoop families als een taboe gezien. Iets waar je niet zomaar over praat en wat alleen je naaste familie of soms zelf alleen je gezin of partner vanaf weet.
Voor mij is het zijn van een donorkind nooit een geheim of een taboe geweest. Vanaf dag 1 wist ik er vanaf. Het begon al vroeg toen kinderen op de basisschool mij er naar vroegen en vragen stelde. Ik antwoorde daar dan open op en vertelde het verhaal over de spermabank. Vandaag de dag is dat nog steeds hetzelfde. Als is het dan niet nodig om het concept van een spermabank te moeten uitleggen.
Al wist een gedeelte van mijn familie in het begin waarschijnlijk niet hoe ik verwekt was, dat maakte op het moment dat ik geboren werd niet uit. De techniek werd bekender en toen later op familiefeesten werd er dan gevraagd: “Hebben jullie er alweer een broer of zus bij??” De interesse is er en dat is goed. Ook laat ik aan iedereen die ik kan foto’s zien van mijn familie als we het over ze hebben. Het voelt soms raar dat ik eigenlijk technisch gezien voor een gedeelte van mijn biologische een geheim ben. Omdat ik over mijn bestaan als donorkind erg open ben. En wordt niet over gepraat en dus ook niet onderling over gesproken. Want ja dat doe je vandaag de dag niet zomaar. Je gaat het zeker ook niet aan een hoge boom hangen onverwachts dat je een donor bent of dat je halfbroers en halfzussen hebt waar je het grootse gedeelte van je leven niet vanaf wist als dat niet bij mensen bekend is. Nou ja, dat doe ik dus wel. Ik wil namelijk geen geheim zijn en ik wil ook geen geheimen hebben. Ik wil gewoon een normaal persoon kunnen zijn.