Het hebben van contact met onbekende familie is een grote stap in je leven. Het niet hebben van contact wordt na jaren verbroken. Je hebt geen geschiedenis samen en je weet ook nog lang niet hoe de ander is, wat voor relatie je wilt, wat dit alles voor je betekend. Je leven gaat veranderen, en welke manier dat is, is helemaal aan jou. Wat voor ruimte je geeft aan jouw ''nieuwe'' familie. Ik heb mijn hart geopend voor mijn halfjes familie en heb ze een ruimte in mijn leven gegeven. Met sommige app ik met regelmaat, andere spreek ik af en toe, en houden er meer van om in het echt veel plezier met elkaar te hebben. Helaas zijn er ook halfbroers en halfzussen waar ik geen vast open contact mee heb. Ik heb nog nooit een hele conversatie met ze gehad waar we elkaar leerde kennen of ze hebben het contact met ons officieel verbroken. Het laatste vind ik zelf nog wel het moeilijkste, sinds ze dan aan mij vertelde dat ze het contact wilde verbreken. Dit waren vooral halfjes waarmee we pas net contact hadden. Veel van hen werd het gevoel van het aantal halfbroers en halfzussen te veel. Zover ze vertelt hadden waarom ze het contact (voor nu) verbraken. Ik wou dat ik kon helpen. Dat ik ze gerust kon stellen, en kon vertellen hoe mooi het contact kan zijn. Dat het level van contact helemaal aan hen is, dat ze dat vooral moeten aangeven. Ik wou dat ik de shock, het rare gevoel ervan bij hen weg kon nemen. En ze kon laten zien wat voor een geweldige mensen ik nu contact mee heb. Het leven van een donorkind gaat dan niet om rozenkleur en maneschijn. Het is een achtbaan, met ups en downs. Er is geen regelboek voor, alleen maar al de ervaringen die je op doet met je halfbroers en halfzussen. Elke groep met halfbroers en halfzussen, en elk donorkind heeft een eigen mening en ervaring. Je moet je elke keer weer op nieuw moeten instellen. Zij zullen in heel andere fase zitten van de verwerking van dit alles. De acceptatie dat dit nu eenmaal de realiteit is. Het kan je verdrietig maken, ik weet hoe dat voelt. Of het kan je verbazen als je een reactie krijgt van een halfbroer of halfzus die je niet had verwacht. Het licht er ook aan welke kant van de relatie je staat. Ben je iemand die al vanaf het begin bij het ''ontstaan'' was van jouw halfbroers of halfzussen groep. Of ben je iemand die er later bij is gekomen. Het kan zijn dat je verbaast bent. Hoe open sommige ''vreemde mensen'' naar jou toe zijn. Hoe warmhartig. Misschien heb je dit gevoel over hoe mensen om jou geven wel nooit op deze manier gevoeld. Het is ook zeker raar. Niet iets alledaags. Maar het is ook zeker niet iets waar ik spijt van heb, dat ik ooit contact met ze heb opgenomen. Deze geweldige, lieve, getalenteerde, creative mensen. Van over heel Nederland. Ik weet dat ik de meeste voor de rest van mijn leven een onderdeel ervan gaan zijn. Het is een aanvulling waar ik zelf niet vanaf wil. Als je een donorkind bent die denkt aan contact zoeken, wees niet bang. Het is een mooi iets. Raak je overweldigt? Bel en praat erover met je halfbroers en halfzussen. Kies een vertrouweling en praat over. Laat een halfbroer en halfzus je shock wegnemen. Negeer je nieuwe familie niet, in eerste instantie wanneer je ze vind, of wanneer ze jou vinden. Doe een video gesprek, of ga samen wat drinken of lunchen. Ga uitzoeken wat dit alles voor jou betekend. Laat het niet alleen bij app of mail contact.
Comments