In augustus 2019 startte ik met het traject om er achter te komen of ik Autisme heb. Ik hoopte voor dat school weer begon de uitslag te hebben. Helaas lukten dat niet en moest ik nog meer testen tot ik uiteindelijk mijn uitslag kon krijgen. Voor de mensen die niet weten waar ik het over heb vertel in het kort waarom ik mezelf wilde laten testen voor autisme. Ik had een boek gelezen waar een donor die beweerd autisme in zat. Ik herkende veel dingen die hij beschreef als zijn autistische trekken. Ik deed meer onderzoek naar autisme en herkende een aantal kenmerken in mezelf. Vandaag was het zover. 8 november 2019. 14:00. De uitslag is binnen.... Ik weet niet hoe ik mezelf er over moet voelen. Uit onderzoek is gebleken dat ik geen autisme heb. “Je bent veel te sociaal en ontwikkelbaar voor een autist.” Werd mij vertelt. De vrouw die mij de uitslag vertelde en mij begeleid heeft bij een aantal onderzoeken vroeg mij hoe ik mezelf voldoende over de uitslag. Misschien een beetje teleurgesteld? Boos of verdrietig? Op dat moment zelf had ik echt geen idee. Ik wilde alleen maar weten op dat moment wat de uitslagen waren. Ze vertelde uiteindelijk alle uitslagen van alle testen die ik gedaan heb. En ze gaf uiteindelijk de verklaring waardoor ze op de uitslag zijn gekomen. Samengevat is het dat de resultaten door dat ik Dyspraxie heb vergeleken moesten worden met de kenmerken van mijn autisme die naar voren zijn gekomen tijdens het onderzoek. En het resultaat is dat het fifity fifity is bij de kenmerken van mijn autisme waar ook een aantal kenmerken aanwezig zijn die te maken kunnen hebben met mijn Dyspraxie. Daardoor kunnen ze de diagnose van Autisme niet stellen. Achteraf kwam ik er wel op hoe ik mezelf e rover voelde. En dat was dat ik een beetje teleurgesteld was. Heb ik daar al mijn tijd aan besteed om uiteindelijk zonder diagnose weg te gaan? Ik vroeg mijn onderzoeker een hoop vragen maar de belangrijkste was of ik gediagnosticeerd had kunnen zijn als ik voor de nieuwe richtlijn gediagnosticeerd was of ik dan wel gediagnosticeerd zal zijn geweest met autisme. En haar antwoord was ”Ja met PDD-NOS misschien.” Maar dat diagnosticeren ze al lang niet meer. Ze gaat nu samen met mijn andere arts die mij onderzocht heeft een brief schrijven voor mijn dokter met hun conclusie. Ze gaat sturen dat er Dyspraxie is gediagnosticeerd met kenmerken van Autisme. Dat is tenminste iets. Laat we het er ophouden dat ik een halve autist ben haha. De autistische trekken horen bij mijn karakter. Het is een deel van mij. Een deel van mijn genen die ik waarschijnlijk van mijn vader geërfd heb. Haha. Ik ben 100% mezelf. Met eigenschap van mijn vader en moeder. Met eigenschappen van mezelf, doorgegeven door mijn genen maar ook eigenschappen die ik door de jaren door klasgenoten en vrienden heb meegekregen. Dit puzzelstuk zit ook weer op de juiste plek. Het hoofdstuk is klaar. Nu kunnen we verder. Op weg naar een nieuw avontuur.