Families bestaan in allemaal verschillende soorten en maten. Ik heb de familie waar ik mee opgeroeide en de familie die ik na mijn 16e er allemaal bijgekregen heb. Ik had ze eigenlijk al maar ik wist niet wie ze waren. En van een hoop van hen weet ik nog steeds niet wie ze zijn.
Je hebt verschillende soorten families zoals Google heel goed beschrijft. Hier is de opsomming die Google mij gaf (vertaalt naar het Nederlands): Je hebt het Nucleaire gezin, oftewel de traditionele manier van een familie hebben. Gewoon een gezin die bestaat uit 2 ouders samenwonend met hun kinderen. Dat heb je het Single ouder gezin waar één van de ouders het kind alleen opvoed. En vaak is daar bewust voor ongehuwd ouderschap gekozen via bijvoorbeeld kid of adoptie. Het kan ook zo zijn dat er een ouder is die het gezin in de steek gelaten heeft. Dan hebben we ook nog het uitgebreide gezin. Dit zijn hele families die samen wonen met neven, nichten en tantes en ooms en grootouders. Ze zorgen voor elkaar. En dit gebeurd steeds vaker. Een Kinderloos gezin is een stel dat geen kinderen kan krijgen of ervoor kiest om geen kinderen te krijgen. Een stief familie is de familie die ontstaat als 2 mensen gaan scheiden en besluiten om samen met iemand anders te gaan terwijl ze beide uit hun eerdere relatie al kinderen hebben. Die kinderen krijgen stief familie. De familie van de partner van hun moeder of vader. Een grootouder gezin bestaat uit grootouders die om welke reden dan ook hun kleinkinderen opvoeden als hun eigen kinderen. Dit kan zijn omdat er een verslaving is, niet genoeg geld om voor het kind te zorgen of omdat de ouders overleden zijn. Geen van deze familie structuren is verkeerd toch? De meeste hebben een standaard familie waar ze mee opgroeien, oftewel ze weten wie ze zijn. Je weet wel wie al je neefjes, nichtjes en ooms en tantes zijn. En oké oudooms en tantes worden ook wel wat moeilijker maar je kan altijd vragen aan je ouders of grootouders hoe ze heten.
Maar dan heb je ook nog donorkinderen die hebben ook nog een hele familie waar ze niet mee opgroeien en die ze misschien pas later leren kennen voor een gedeelte. En dan heb je nog al de voorouders van deze kant. Ik kreeg laatst een opmerking die mij heel erg pijn heeft gedaan en die wil ik graag met jullie delen:
“Joëlle mensen die kiezen voor een donor in klinisch verband weten dit, dus het is eigenlijk niet de bedoeling een band met die mens of andere kinderen verwekt uit zijn zaad op te bouwen.......... ..... Jij aanziet een donor als familie maar dat is hij helemaal niet. Je hebt enkel wat DNA gemeen. “ En zo kan ik nog meer laten zien van het bericht maar dat maakt mij verdrietig. “Eigenlijk niet de bedoeling.”...... Ik zal dus geen contact mogen hebben en een band mogen opbouwen met mijn half broers, zussen en donorvader omdat het in klinisch verband is gegaan zoals het in dure woorden wordt gezegd. Ten eerste ik heb geen klinisch verband gehad met de kliniek net zoals mijn half broers en zussen. Ik heb geen contract getekend voor mijn geboorte om op te groeien zonder te weten wie mijn donorvader en half broers en zussen zijn. De gene die een contract ondertekende dat waren mijn moeders en donorvader. Dit was alleen maar om een mooi leven tot stand te brengen waar ik het resultaat van ben. Ik zie mijn donorvader als familie ja, dat komt omdat zonder hem mijn familie niet kon bestaan. Hij is niet zomaar een vreemdeling voor mij. Ik had zonder hem anders nooit bestaan net zoals mijn half broers en zussen. En niemand beslist voor mij of hij wel of niet familie is . En kinderen van dezelfde donor zijn half broers en zussen ja. Even omdat duidelijk aan te geven. En zij zijn voor altijd familie van mij met een plek in mijn hart. Je kunt een band een andere naam geven maar dat veranderd de bloedrelatie niet die je met elkaar hebt. Ik weet dat familie niet alleen bestaat uit mensen die DNA met elkaar delen. En ik ben de gene die daar iets vanaf weet. Ik houd net zoveel van mijn biologische familie als mijn niet biologische familie. Er wordt zegt dat ik ''enkel maar DNA met ze deel'' en ja dat klopt maar dat maakt wel dat ik geïnteresseerd in ze ben. We lijken op elkaar en we hebben dingen met elkaar gemeen. En ik vraag mezelf af hoe het met ze gaat en ik maak mezelf ook wel eens zorgen over ze. Het voelt van nature zo vertrouwd. Lizzy een donorkind die ik heb leren kennen online beschrijft heel mooi in haar TED talk hoe ik mezelf voel. Mijn donorvader en half broers bekwamen mijn nature naar mijn ouders hun nature en ik voelde toen ik hen leerde kennen mezelf zoveel meer compleet van binnen. Het is iets wat je als mens niet kan beschrijven en begrijpen als je hetzelfde niet hebt meegemaakt en voelt. Ieder wezen hier op onze aarde raakt uiteindelijk op een dag geïnteresseerd naar waar hij of zij vandaan komt. En wil weten wie zijn of haar voorouders zijn. Enzo niet dan schuift dat wel een generatie op. Ook al is het op het sterfbed. Ik heb mij altijd al geïnteresseerd in mijn familiegeschiedenis van alle 3 de kanten. Niemand kan mij verbieden om geïnteresseerd te zijn naar mijn familie. En om al deze mensen uit mijn familie in mijn hart te sluiten. Het is toch niet erg om nog meer mensen waar je van houd een plek in je hart te geven?