Als donorkind blogger deel ik graag verhalen met jullie. Vandaag deel ik met jullie het verhaal van een een vrouw die eiceldonor is geweest. Het bericht van hier onder is gedeeld in de groep:DONOR CONCEIVED OFFSPRING, SIBLINGS, PARENTS - (Sperm, Egg, Embryo). Een groep waar kinderen die verwekt zijn met behulp van een donor(s), ouders en donoren samen komen en berichten met elkaar delen. Dit artikel is vertaalt naar het Nederlands, en wordt geplaatst met toestemming.
Februari 2001. Toen had ik mijn eerste donatie om bij de eerste eisprong eicellen te produceren. Deze maand zou mijn oudste dc 'baby' 17 worden. Ik heb me altijd voorgesteld dat deze een jongen is, maar dat weet ik niet. Ik weet niet of het een jongen of een meisje is, ik weet niet wat hun naam is of welke haar- en oogkleur hij of zij heeft. Ik weet niet of er een tweeling is. Ik weet niets over hen, behalve dat ze werden gezocht door intelligente en liefhebbende mensen. Ik denk elke dag aan hen (en hun broers en zussen), maar vooral in november denk ik speciale verjaardagswensen voor hen. Elk jaar wordt deze maand vanwege mij meer en meer speciaal voor mij. Dit jaar is anders. Dit jaar ben ik meer emotioneel dan anders. Misschien komt het doordat ze dichter bij de 18 zijn, dichter bij de typische leeftijd als sommige dc-mensen 'toestemming krijgen' om hun donor op te zoeken (de wet in landen als Amerika mogen donorkinderen hun donor op hun 18e ontmoeten), dichter bij de leeftijd waarop veel mensen DNA-tests nemen 'voor de lol' en ontdekken dat ze van een donor zijn... Dichter bij mogelijk contact met mij, met hun gelijkgestemde broers en zussen en met mijn kinderen die ik grootbreng.
Ik ben een moeder en ik ben ook een biologische moeder voor kinderen die bijna volwassen zijn. Ze zijn speciaal voor mij, ze zijn in mijn hart en ik zou willen dat ze dit konden weten. Ik ben niet 'gewoon een donor' - ik ben iemand die geeft om andermans kinderen, mijn biologische kinderen. Ik ben geen bedreiging voor mijn ontvangers, ik ben hier om die bonusinformatie en -verbinding voor hun kinderen te zijn. Ik hoop dat ze dit weten.