Ik heb er zelf wel eens over nagedacht om een videoportret van mijn donor vader te maken als hij dat ook zal willen. Mijn donor vader is nu 48 geworden een paar dagen geleden. Zijn jongste donorkind die via het AMC verwekt is, is geboren in 2010 en is dus nu op dit moment 8 jaar oud. Zijn jongste donorkind die buiten de kliniek om is geboren in 2015, is dus nu 3 jaar oud. In de tijd dat deze half broers en zussen van de jongere generatie onze donorvader mogen ontmoeten is als mijn donorvader al bijna 60 jaar is. Ik weet dat is niet oud voor de oudere generatie mensen en mensen worden tegenwoordig ook ouder maar wat als mijn half broers en zussen niet de kans krijgen om onze donor vader te leren kennen zoals als ik nu doe. Als mijn donor vader misschien dan al dement wordt of misschien niet meer in leven is. En ze wel graag in contact komen met half broers en zussen. Wij moeten dan vertellen wie hij was als persoon. Hij kan het dan zelf niet meer doen. Tegenwoordig maakt fiom videoportretten van donors die al zo oud zijn dat ze bang zijn dat de match tussen de donorkinderen en de donoren via de DNA databank te laat komt. Maar wat als donorkinderen hun donor vader, donor moeder of donorouders willen ontmoetten. En dat als de donorkinderen de ontmoeting met hun donor willen de donor al is overleden. Straks krijg je een brief op de deurmat waar in staat dat de donor overleden is. Tot nu toe word er dan geen contact gelegd zover we weten met andere familieleden omdat het bij anonieme donoren zo kan zijn dat de naasten niet weten dat die gene donor is geweest. En dan? Dan heeft een donorkind niks als er geen videoportret is gemaakt. Het donorkind weet niets als het zelf niet op zoek gaat via internationale DNA databanken. Daarom raad ik alle donoren aan om zelf een videoportret van jezelf te laten maken. Ook al ben jij geen anonieme donor geweest die geregistreerd staat bij de DNA databank bij fiom. Als je een b(ekende) donor bent maak alsjeblieft een videoportret. Al is het maar zodat je broer, zus, vrouw, man of één van je kinderen een kopie voor je kan bewaren voor als het moment misschien ooit komt dat je donorkinderen jouw niet kunnen ontmoeten omdat je misschien al dement bent en je je niks van je daden kan herinneren of als je er misschien niet meer bent. Maar als nog is het videoportret een mooi iets om te zien ook al zal je niet overleden zijn. Dan kunnen ze tenminste zien hoe je er vroeger uitzag. Ik heb er wel eens over nagedacht hoe ik het videoportret zal maken als ik de keuze had. Ik zal beginnen bij hem thuis dat hij vertelt over zijn jeugd en over hoe hij als kind was op de basisschool naar de middelbare toe en hoe hij zich toen ontwikkelde als persoon. Daarna zal ik het over zijn gezin hebben. Zijn ouders en broer. Ik heb mijn grootouders en oom nog nooit ontmoet en ik zal het heel mooi vinden om hun te interviewen en te horen hoe hun als gezin vroeger waren en wie zij zijn als personen zijn. En wat ze van mijn donorvader vinden en hoe zij hem gezien hebben in zijn jeugd tot nu en hoe hij zich daar in ontwikkeld heeft. Ook zal ik graag een stuk hebben over zijn hobby’s en studie. En waarom hij het werk doet wat hij vandaag de dag doet. Over hoe hij denkt over relaties er waarom hij nooit zijn eigen gezin heeft gesticht. Met als eind vraag waarom? Waarom ben je eigenlijk donor geworden? Mijn donor vader zei in zijn donorpaspoort dat hij mensen wilden helpen en hij zichzelf in een lange tijd geen relatie zag zien krijgen en ook geen eigen gezin krijgen. Maar is er nog een achterliggende gedachten? En hoe kwam hij bij het AMC terecht? Via een advertentie in een studentenblad of via een oud professor op de universiteit? En waarom heeft hij er voor gekozen om b donor te worden terwijl in de tijd dat hij donor werd er een hoop a donoren waren? Als laatst zal ik het portret willen afsluiten met een boodschap. Wil hij misschien iets moois zeggen tegen zijn (donor)kinderen (donor)kleinkinderen en al het andere nageslacht wat nog komen gaat in de toekomst. Ik denk dat als ik dit filmportret zal kunnen maken het heel veel waarden kan hebben. Niet alleen voor mij maar ook voor al mijn half broers en zussen en hun nageslacht en hun ouders.