top of page
Zoeken
  • Foto van schrijverJoëlle de Boer

Het famillement, mijn verhaal


Uit 30 personen was ik gekozen om 1 van de 6 sprekers te zijn bij de gentalks op het familiement van 2018. 

Na het een bijna een half jaar te weten dat ik was uitgekozen om te spreken was het eindelijk zo ver. Normaal gesproken spreek ik nooit voor zo een grote groep mensen. Het was dan ook echt een uitdaging. Mijn halfbroertje Noah had ik al lang geleden vertelt dat ik een gentalk presentatie ging houden. Hij vroeg of ik het leuk zou vind als hij ook er na toe zal komen. En om dacht waarom niet. Mijn lieve halfbroer Noah het voor mij over om zo lang in de trein te zitten. 3 juni 2018 was het eindelijk zo ver.12:00 gingen we beginnen aan de ongeveer 2 uur lange rit richting Friesland samen met mijn moeder Truus.In de auto ging ik mijn presentatie oefenen en begon ik vast verder te leren voor mijn herkansing voor school. Tussen door belden ik met mijn moeder Claudia in de auto. Mijn broer had haar geappt dat hij al bij het evenement was. Wij hadden één keer een verkeerde afslag genomen en was al in de buurt van het evenement, maar we moesten wel even parkeer plek vinden. Toen we een parkeerplek hadden gevonden konden we eindelijk naar het famillement. Noah stond daar al te wachten. We zijn toen over de markt bij het evenement gelopen. Alles ging over genealogie. Voelde voor mij echt als een walhalla. Dat was heel leuk wat je kon allemaal gratis dingen meenemen. (typisch Nederlandse gedachten😄🤣) Na een aantal rondjes te hebben gelopen omdat we een uurtje te vroeg waren voor mijn gentalk en tussendoor veel met Noah gepraat te hebben over van alles en nog wat, was de zaal alvast open en konden we naar binnen. Ik mocht als eerst mijn presentatie houden dus was mezelf even mentaal aan het voorbereiden.Ik ging alvast mijn mobiel neerzetten op statief om mijn gentalk te filmen. Toen moest ik nog even naar achteren om mijn microfoon aan te sluiten. Ik had gekozen voor een headset microfoon. Alleen realiseerde ik niet dat daar nog een kastje aan zat die ik ergens aan vast moest klippen.En ik had een jurk aan.😅 Probleem is gelukkig wel opgelost. De microfoon was echt heel fijn om mee te spreken. Ik hoefde geen microfoon vast houden.Zeker een aanrader om je presentaties mee te houden. Mijn presentatie was goed verlopen en ook nog binnen de tijd. Na mijn presentatie was Marco Bakker aan de beurt over zijn familie geschiedenis en hij laten onder andere zijn geanimeerde video zien.

Afkomst, de film                Marco Bakker (historicus) Waar kom ik vandaan? Na jaren archiefonderzoek zette Bakker de woonplaatsen van 1.106 van zijn voorouders op de kaart. Het resultaat is een unieke animatiefilm die het verhaal laat zien van gewone mensen tussen historische gebeurtenissen; van het Rampjaar tot de Tweede Wereldoorlog.

Na Marco Bakker was Marita van Brussel, eigenaresse van http://www.vrouger.nl

De Zeelster zonderling                                   Marita van Brussel (sociaal wetenschapper) Door onderzoek in Delpher stuitte Van Brussel op een oom van haar overgrootmoeder: de ‘arme krankzinnige’ Jacobus de Greef. Zijn spoor leidde naar gevangenissen, het krankzinnigengesticht Rosmalen, het zinnelozenhuis in Antwerpen, de Ommerschans, rijkskrankzinnigengesticht Medemblik en gesticht Voorburg te Vught Na de presentaties konden er er mensen nog vragen aan ons stellen. Er waren hele goede vragen gesteld aan mij. Alle sprekers hadden ook nog een goodiebag van Friesland gekregen. Achteraf zijn wij weer weg gegaan en gingen we naar buiten. Mijn moeder ging even de auto halen en ik ging nog even kletsen met Noah. We hadden het over hoe we de toekomst voor ons zien over 10 jaar, wanneer we waarschijnlijk al onze halfbroers en zussen kennen. En dat we raar vinden dat als onze jongere halfbroers en zussen onze donorvader gaan ontmoeten dat hij al zo oud is. En dat is een hele rare gedachten. Want wij hebben hem ontmoet toen hij nog redelijk jong was. Daarnaast hadden wij het nog over school, vakantie, en Ideeën voor toekomstige meetings met half broers en zussen. En over toekomstige reizen die we samen zouden willen maken. Toen kwam mijn moeder na een tijdje aan en moesten we afscheid van elkaar nemen. Met dikke knuffel namen we afscheid. Ik kan niet wachten tot ik mijn broer Noah weer kan zien. Dit is één van de vele ontmoetingen van een leven vol gezelligheid. Hier onder kun je mijn gentalk terug kijken.


bottom of page